3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

3 Δεκεμβρίου

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1992, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, δίνοντας την ευκαιρία κατανόησης σε θέματα αναπηρίας και ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία.

Αναπηρία σημαίνει έλλειψη αρτιμέλειας, έλλειψη πλήρους λειτουργικότητας κάποιων οργάνων ή μελών του σώματος (άκρων, εγκεφάλου κ.λπ.) και αυτή η έλλειψη μπορεί να «επισκεφθεί» οποιονδήποτε άνθρωπο ανεξαιρέτως και οποιαδήποτε στιγμή.

Ως εκ τούτου, η αναπηρία δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο που την αντιμετωπίζει αλλά, αντιθέτως, αποτελεί μείζον κοινωνικό ζήτημα που πρέπει να απασχολεί την Πολιτεία αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Είναι χρέος όλων η κατανόηση, η ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία καθώς και η πάταξη των κάθε είδους στερεοτυπικών και ρατσιστικών στάσεων και συμπεριφορών. Το μόνο που απαιτείται είναι το αυτονόητο, η αποδοχή και η ισότητα.

Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) έχει κύριο στόχο την ανεξαρτησία των ατόμων με αναπηρία όρασης καθώς και την πλήρη ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Συγκεκριμένα το ΚΕΑΤ ενημερώνει και στηρίζει τις οικογένειες από τις πρώτες μέρες της γέννησης ενός παιδιού με οπτική αναπηρία. Παράλληλα καλύπτει τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές ανάγκες τους εφαρμόζοντας σύγχρονες μεθόδους και προγράμματα εκπαίδευσης με τη χρήση και χορήγηση υποστηρικτικής τεχνολογίας. Τέλος, βρίσκεται πάντα στο πλευρό των ατόμων με αναπηρία όρασης, αρωγός και συνοδοιπόρος.

Αξίζει να αναφέρουμε τη ρήση του Fred Rogers με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει τροφή για σκέψη σε όλους μας:

«Μέρος του προβλήματος με τη λέξη αναπηρία είναι ότι υπάρχει ανικανότητα να βλέπεις, να ακούς, να περπατάς ή να κάνεις πράγματα που πολλοί από εμάς θεωρούμε δεδομένα. Αλλά τι γίνεται με ανθρώπους που δεν μπορούν να αισθάνονται, να μιλούν για τα συναισθήματά τους, να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, να εγκαθιστούν στενές σχέσεις, τι γίνεται με τους ανθρώπους που έχουν χάσει την ελπίδα, που ζουν σε ατυχία και πικρία; Για μένα, αυτές είναι οι πραγματικές αναπηρίες.»

Κλείνοντας, αυτό που πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε είναι πως τα ανάπηρα άτομα χρησιμοποιούν το “τίποτα για εμάς χωρίς εμάς” κι αυτό σημαίνει συμπεριληπτική σκέψη, κοινωνία και πράξη.

Κείμενο: Τζουλιάνα Μπούσι